تاثیر ورزش بر رشد عضلانی

این مقاله ابتدا رشد عضلانی را بررسی کرده و سپس تاثیر ورزش را در رشد مورد بررسی قرار می دهد.  دانش در مورد چگونگی رشد سلولهای عضلانی و برخی از عواملی که ممکن است بر الگوی رشد تأثیر بگذارند، ابتدا مورد بحث قرار میگیرند، زیرا این اثرات باید قبل از مشخص شدن تأثیر ورزش در نظر گرفته شوند.  رشد عضله می تواند به سه صورت اتفاق بیفتد: (1) با افزایش تعداد سلول های عضلانی، (2) با افزایش قطر فیبر عضلانی و (3) با افزایش طول فیبر.  هر سه این مکانیسم ها در رشد عضلات نقش دارند.  با این حال، رشد تعداد سلول ها به دوره قبل از تولد و بلافاصله پس از تولد محدود می شود، به طوری که حیوانات و انسان با سلول های عضلانی متولد می شوند یا به زودی به مکمل کامل خود می رسند.  بنابراین، رشد یا با هیپرتروفی فیبرهای عضلانی موجود با افزودن میوفیبریل های اضافی برای افزایش توده عضلانی یا با افزودن سارکومره ای جدید به انتهای فیبرهای عضلانی موجود برای افزایش طول آنها اتفاق میافتد.  هر دوی این مکانیسم ها در طول فرآیند رشد رخ می دهند.  به نظر می رسد رشد در دور تارهای عضلانی با شکافتن میوفیبریل ها صورت می گیرد.  این ممکن است با ایجاد استرس ایجاد فشار نابرابر با شکافتن در باند Z و توسعه سیستمهای SR و T-tubule اضافی تحریک شود.  این به قطر یا دور میوفیبرها بدون هیپرپلازی می افزاید.  رشد طول در دو انتهای الیاف رخ می دهد و منجر به اضافه شدن سارکومرهای جدید می شود.  در هر دو مورد، پروتئین میوفیبریلار جدید باید سنتز شده و در سلول های عضلانی رسوب شود.  پیشنهاد می شود که سازگاری با افزودن یا حذف سارکومرها از نظر فیزیولوژیکی با درجه نیرویی که یک عضله می تواند ایجاد کند تعیین می شود که به نوبه خود به میزان همپوشانی رشته های ضخیم و نازک بستگی دارد.  بنابراین، مقدار کشش می تواند تعداد سارکومرهای سری را در یک فیبر عضلانی کنترل کند.  تغذیه همچنین نقش مهمی در عضلات دارد و از دیدگاه تأثیرات کفایت تغذیه و محدودیت مورد بحث قرار گرفت.  اگرچه برای دستیابی به رشد عضلانی به یک رژیم غذایی متعادل و از نظر کالری کافی نیاز است، اما ممکن است از نظر رسوب پروتئین نسبت به یک رژیم غذایی با محدودیت متوسط کارایی کمتری داشته باشد.  با این حال، رسوب عضلانی و استخوانی را می توان با محدود کردن شدید دریافت رژیم غذایی محدود کرد.  اگرچه رسوب چربی اولین بافتی است که در یک رژیم غذایی با محدودیت شدید رنج می برد، ماهیچه ها و استخوان ها در مرحله بعدی قرار می گیرند و سیستم عصبی، مغز و چشم ها آخرین سیستم هایی هستند که تحت تأثیر قرار می گیرند.